غزل دویست وشصتم حافظ

ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز

        عشاق را به ناز تو هر لحظه صد نیاز

فرخنده باد طلعت خوبت که در ازل

         ببریده‌اند بر قد سروت قبای ناز

آن را که بوی عنبر زلف تو آرزوست

 چون عود گو بر آتش سودا بسوز و ساز

پروانه را ز شمع بود سوز دل ولی

         بی شمع عارض تو دلم را بود گداز

صوفی که بی تو توبه ز می کرده بود دوش

          بشکست عهد چون در میخانه دید باز

از طعنه رقیب نگردد عیار من

         چون زر اگر برند مرا در دهان گاز

دل کز طواف کعبه کویت وقوف یافت

          از شوق آن حریم ندارد سر حجاز

هر دم به خون دیده چه حاجت وضو چو نیست

           بی طاق ابروی تو نماز مرا جواز

چون باده باز بر سر خم رفت کف زنان

         حافظ که دوش از لب ساقی شنید راز

فال حافظ

افرادی هستند که محتاج تو بوده و دست نیاز به سویت دراز کرده اند دست آنها را رد نکن آنها مثل پروانه به دورت می چرخند و از وجودت استفاده می کنند. عهدی را که بسته ای نشکن زیرا باعث می شود که رقیبان تو را از میدان بدر کنند. خداوند تو را یاری می کند.به یاد داشته باش که رازت را به کسی نگویی

  اینقدر به خود سختی و رنج داده  ای که ناکامی و نامرادی برای همه پیش می آید تنها با صبرو حوصله و توکل برخدا کارها سامان می یابد جنابعالی از محاسن بی شماری برخوردار هستید و به زودی به مقصود خود خواهید رسید

شما را را دوست دارند و اصولاً شخصی خوش اقبال می باشی چون در هرمحفل و مجلس مورد توجه هستید اما غرور و لجبازی جنابعلی موجب می شود که دیگران نتوانند احساسات خود را ابراز دراند و با افرادی که لایق زندگی خانوادگی نمی باشند نشست و برخاست می کنید و راز دل خود را با آنان در میان مگذارید که اشتباهی بزرگ است و اگر می خواهید همسرتان مهربان باشد در شش شب متوالی از سوره مبارکه ابراهیم از آیه صحف ابراهیم و موس تا هشت آیه بعد را با حضور قلب و معنی بخوانید که گشایش حاصل می گردد

معنی بیت های غزل 260حافظ

بیت اول: اي دلبري كه در حسن و زيبايي هم به سرو ناز مي ماني .و هم با ناز وكرشمه راه مي روي ، (و ) عاشقان پيوسته او قات به ناز تو نياز دارند .

بیت دوم:چهره با عشوه و نازت مبار كباد كه گويي از زور ازل ، قباي ناز را بر رقامت سرو مانند تو بريده اند بیت سوم: به كسي كه در آرزوي بوي خوش زلف تو، دل نگران است بگو كه به مانند عود بر آتش سوزان بسوزد و بسازد.

بیت چهارم: دل پروانه از وجود پرتو شمع ، سوزان ودل من بدون شمع چهره تو در سوز و گداز است .

بیت پنجم: آن صوفي كه در نبودن تو اجباراً از مي دست كشيده بود ، شب پيش تادر ميكده ها را دوباره گشوده يافت ، توبه خود را شكست.

بیت ششم: هر چند مرا مانند طلا در دهانه گاز انبر، زير فشار خورد كنند ، سرزنش و شماتت مدعي از ازرش و عيارئ شخصيت من چيزي نمي كاهد .

بیت  هفتم:اين دل من كه از گردش ، به دور قبله آستان تو آگاهي و قوف پيدا كرد ، از اشتياق زيارت اين حرم ، ديگر قصد رفتن به مكه را ندارد.

بیت  هشتم:چه نتيجه يي دارد كه با اشك خون آلود پيوسته وضو ساخته و تطهير كنم، در حالي كه بي وجود محراب ابروي تو ، اجازه نماز خواندن را ندارم .

بیت  نهم:همانطور كه باده در حال كف كردن به سَر خُم نزديك مي شود ، حافظ هم شب پيش با شنيدن نكته نغزي از دهان ساغر، كف زنان و شاد كنان بر سر خم رفت.

شرح ابیات غزل 260

وزن غزل : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلات وبحر غزل :مضارع مثمن اخرب مکفوف مقصور

معانی لغات غزل حافظ

که خوش می روی به ناز :که با دل ربایی می خرامی ، فرخنده باد: خجسته باد

سرو ناز: سرو شیرازی ، گونهیی سرو کاملاً مخلوطی وزیبا وبلند. انبر فلزی.

دهان گاز: دهان قیچی آهنی . وقوف: آگاها ، ایستادن ،ر حاضر بودن به وقت وقوف در عرفات ، از مناسک حج .

طواف: گرد چیزی گشتن .کعبه کو:( اضافه تشبیهی ) کوی و آستان به کعبه تشبیه شده .

ندارد سر حجاز: در اینجا به معنایی مکه و به معنای سَر رفتن به مکه را ندارد . چه حاصل:چه ثمر ونتیجه ، چه احتیاجی

ای سرو ناز حسن: ای که در حسن چون سر ونازی ،طلعت: چهره.ناز:با عشوه و اَدا

اضافه کردن نظر