لایم بِری نواحی گرمسیر جنوب شرقی آسیا، مالزی، فیلیپین - LIMEBERRY خانواده مرکبات RUTACEAE نام علمی TRIPHASIA TRIFOLIAلایم بِری یکی از گونه های خانواده مرکبات است و خویشاوندی بسیار نزدیکی با جنس سیتروس دارد
خصوصیات گیاهشناسی:
لایم بری درختچه ای خاردار (به ندرت بصورت درختانی کوچک دیده می شود) و همیشه سبز است که تا ارتفاع 3 متر رشد می کند. برگ ها سه برگچه ای که هر برگچه حدود 2 تا 4 سانتیمتر طول و 1.5 تا 2 سانتیمتر نیز پهنا دارد و به رنگ سبز تیره و براق دیده می شود. گل ها به رنگ سفید و دارای 3 گلبرگ به طول 10 تا 13 میلیمتر و عرض 4 میلیمتر است. میوه آن خوراکی، به رنگ قرمز و به قطر 10 تا 15 میلیمتر می باشد. این میوه شبیه میوه های کوچک جنس سیتروس است. میوه ی تازه ی آن گوشتالو بوده و دارای طعمی به یاد ماندنی که کمی مشابه طعم لیموشیرین است، می باشد.
شرایط محیط رشد:این درختچه ها مخصوص نواحی گرمسیری و مرطوب بوده و در انواع مختلفی از خاک ها رشد می کنند ولی در خاک هایی با بافت متوسط لومی و غنی از نظر مواد غذایی، با آبیاری منظم، بهترین رشد را دارد. اسیدیته خاک برای این درختچه بهتر است بین 5 تا 6 باشد. لایم بِری برای رشد به آفتاب کامل تا کمی سایه نیاز دارد و نمی تواند در سایه ی کامل رشد خوبی داشته باشد.
خواص درمانی لایم بری و کاربردهای صنعتی:این درختان بیشتر به دلیل وجود میوه های خوراکی شان کشت می شوند. اما تمام بخش های گیاه معطر هستند. در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان بصورت خودرو نیز رشد می کنند. در برخی نواحی به عنوان علف هرز نیز شناخته می شوند.
استفاده از لایم بِری به عنوان بونسای نیز بسیار رواج دارد.برگ های آن برای رفع دردهای ناشی از قولنج و بیماری های پوستی کاربرد دارند. همچنین در لوازم آرایشی نیز از اسانس آن استفاده می شود.ساقه های این گیاه حاوی صمغی است که از آن جهت ایجاد آرامش اعصاب استفاده می گردد.
این گیاه در سراسر دنیا به عنوان گیاهی زینتی، بادشکن و پرچینی نیز به فروش می رسد.در طب سنتی، میوه های لایم بِری برای درمان سرفه و زخم های گلو استفاده می شوند. ساکنان اقیانوس هند، برگ های تازه ی این گیاه را پس از فشردن، جهت درمان شوره سر استفاده می کنند. همچنین برای درمان سرفه نیز از آن استفاده می گردد.
آفات و بیماری ها لایم بری:
تحقیقات نشان می دهد، درختچه لایم بِری نسبت به بیشتر آفات و بیماری ها مقاوم است.
تکثیر این گیاه از طریق بذر صورت می گیرد. بهتر است بذور در فصل بهار در گلخانه های گرم کشت شوند تا بهتر جوانه زده و رشد کنند. زمانیکه نهال های بذری به اندازه ی مشخص رسیدند، می توان آنها را به زمین اصلی منتقل کرد و با وجود سخت بودن بذور، این بذرها دارای دوره زندگی و قوه نامیه ی کوتاهی هستند و نباید خشک شوند و همچنین برای مدت طولانی نباید در درجه حرارت های پایین قرار گرفته.