ملی کالا محصولات ایرانی سایتی برای نیازمندیهاودانستنیهای روز

توضیحات: نوشته شده توسط ملی کالا; دسته: دانستنیها; بازدید: 322

خصوصیات گیاهشناسی: قمیش - GIANT CANE قمیش" گیاهی است از خانواده نی ها و تیره گندمیان. قمیش گونه ای علف دراز و بزرگ است (نباید آن را با خیزران شتباه گرفت). خانواده گندمیان POACEAE و نام علمی ARUNDO DONAX قمیش واژه ای ترکی و به معنای «نی» است که گیاهی است پایا، روینده در تمام نقاط مرطوب، دارای ریزوم متورم و رونده، دارای ساقه ضخیم بدون کرک، گل آذین پانیکول بزرگ، گل ها سبزفام کوچک و ریز. تحقیقات نشان داده که از آن می توان در ساخت خمیر کاغذ بهره گرفت. نام های دیگر قمیش: Carrizo, Arundo, Spanish cane, Colorado river reed, wild cane, giant reed

شرایط محیط رشد:این گیاه خاک های حاصلخیز و مرطوب و مکان های سایه – آفتاب را برای رشد ترجیح می دهد. می تواند محدوده پی اچ 5.5 تا 8.3 را تحمل کند. نسبت به مکان های گرمسیری، نیمه گرمسیری و نواحی گرم و معتدل جهان سازگار شده است. میانگین دمای سالیانه برای رشد این گیاه می تواند بین 9 درجه سانتیگراد تا 28.5 درجه سانتیگراد باشد. گزارشات حاکی از این است که این گیاه می تواند دماهای منفی 5 تا منفی 10 درجه سانتیگراد را نیز تحمل کند.

کاربردها:باستان شناسان در مصر باستان فلوت هایی ساخته شده از این گیاه پیدا کرده اند. نام ترکی این گیاه (قمیش) نام یک ساز بادی نیز هست که حاکی از استفاده وسیع از این گیاه در سازهای بادی است. امروزه در سازهای بادی برای قطعه ای که وظیفه تولید صدا را بر عهده دارد نیز این نام استفاده می شود. در سراسر دنیا در گذشته این گیاه برای ساخت چوب پیکان کاربرد داشته است.

در افسانه های بوداییان این گیاه به عنوان گیاهی مقدس مطرح شده که همین امر باعث شده که گمان بر این باشد که این گیاه به عنوان آنتئوژن نیز کاربرد داشته است.گفته می شود شراب سوما که توسط آریایی ها مصرف می شده، حاوی این گیاه و گیاه اسفند بوده است، که این فرض نیز فقط در حد حدس و گمان باقی مانده است. به ترکیب نی و اسپند صوفیهاسکا نیز گفته می شود

ترکیبات شیمیایی:ریزوم های این گیاه حداقل دارای 5 آلکالوئید شامل N,N-DMT ، 5-MeO-DMT ،Bufotenine ،Dehydrobufotenine ،Bufotenidine هستند.

برای استخراج آلکالوئیدهای موجود در گیاه ساده ترین روش این است که ریزوم های گیاه بعد از شسته شدن به قطعه های کوچک بریده شوند (ریزوم به قسمتی از ساقه گفته می شود که به زیر زمین فرو می رود و می تواند دارای رشد افقی باشد که به ریشه متصل می شود)، سپس قطعه های ریز در محلول آب و اتانول مخلوط شوند (می توان از مخلوط کن استفاده کرد) سپس تفاله ها جدا شوند. محلول باقی مانده در ظرفی ریخته شود تا آب و اتانول کاملاً تبخیر شوند. مواد جامدی که در ته ظرف باقی می مانند حاوی آلکالویید های گیاه من جمله در صد کمی N,N-DMT و 5-MeO-DMT و البته آلکالویید سمی bufotenine و احتمالاً گرامین هستند.

تکثیر:یکی از روش های تکثیر این گیاه از طریق کشت بذرهای آن است. بذرها معمولاً به مدت یک تا سه ماه در دمای 15 درجه سانتیگراد جوانه می زنند. یکی دیگر از روش های تکثیر این گیاه، تقسیم بوته می باشد