وزغ بی گوش Earless Toad با نام علمی Bufo Surdusنوعی بافو با اندازه متوسط فاقد قالب استخوانی روی سر غدد پاروتوئید کوچک چهار گوش حداکثر طول ان به اندازه طول پلک فوقانی پوست قسمت فوقانی خال خال تا زگیلی پرده شنا نامشخص و یک دهم تا یک پنجم اندازه چهارمین انگشت . برامدگی مفصلی زیر انگشت چهارم تک دارای چین کف پا نسبت طول غده پاروتوئید به طول پلک فوقانی 7/0 تا 1 و اندازه غده پاروتوئید در حدد11تا15 درصد طول پوزه تا مخرج بوده
وزغهای بی گوش از قدیم به عنوان گونه چند سنخی محسوب می شدند . به هر حال تقسیم بندی خصوصیات کلی آنها هنوز به طور کامل توضیح داده نشده است . این گونه در کوههای جنوبی ایران پراکنده است و به نظر میرسد که پرده صماخ ان از غرب به طرف شرق دارای کاهش تدریجی است . دارای غدد پاروتوئید که به طور مشخصی کوچک می باشد . پراکندگی این گونه به طور همه جانبه با منطقه پراکندگیBufo Virdis منطبق است و به اندازه به میلی متر 33 بوده مناطقی که دارای دو نوع وزغ هستندBufo Surdus بصورت پراکنده در قسمتهای جداگانه و در نواحی کمی شناخته شده در حالیBufo Virdis که بصورت اجتماعات فراوانی وجود دارد . علت احتمالی آن را محدودی عمومی وزغهای بی گوش در کوهستانها در رقابت فردی با B.Virdis می دانند .
انتشار جغرافیاتی ان ایران – پاکستان میباشد که پراکندگی شناخته شده در ایران دو زیر گونه شناخته شده در کرمان، هرمزگان، بوشهر و استان فارس، سيستان وبلوچستان، به طور كلي در ايران وزغ ها با ۷ گونه، بیش ترین عضو را در رده دوزیستان به خود اختصاص دا ده اند. اینگونه ها عبارت اند از وزغ معمولی اروپایی، وزغ کویری،وزغ خاوری، وزغ بلوچی، وزغ هندی، وزغ بی گوش ومعمولی و وزغ سبز. وزغ معمولی اروپایی در ایران فقط در ساحل دریای خزر در گیلان و مازندران دیده می شو دو به نسبت کمیاب است. وزغ کویری تا به حال فقط درایران و از یک نقطه در پارک ملی کویر گزارش شده است.