ملی کالا محصولات ایرانی سایتی برای نیازمندیهاودانستنیهای روز

محصولات فرهنگی محصولات فرهنگی
^Back To Top

 

غزل دویست ونودوسوم حافظ

بامدادان ره خلوتگه کاخ ابداع            شمع خاور فکند برهمه اطراف شعاع

برکشدآینه از جیب افق چرخ و در آن   بنماید رخ گیتی به هزاران انواع

در زوایای طربخانه جمشید فلک      ارغنون سار کند رهره به آهنگ سماع

چنگ در غلغله آید که کجا شد منکر    جام در قهقه اید که کجا شد مناع

وضع دوران بنگر ساغر عشرت برگیر          که به هر حالتی اینست بهین اوضاع

 

غزل دویست ونودودوم حافظ

قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع    که نیست با کسم از بهر مال و جاه نزاع

شراب خانگی ام بس می مغانه بیار              حریف باده رسید ای رفیق توبه وداع

خدای را به می ام شست و شوی خرقه کنید    که من نمی شنوم بوی خیر از ین اوضاع

 

غزل دویست ونود ویکم حافظ

ما آز موده ایم درین شهر بخت خویش            بیرون کشید باید ازین ورطه رخت خویش

ازبس که دست می گزم و آه می کشم              آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش

دوشم زبلبلی چه خوش آمد که می سرود          گل گوش پهن کرده زشاخ درخت خویش

کای دل تو شاد باش که آن یار تندخوی                بسیار تندروی نشیند زبخت خویش

 

غزل دویست ونودحافظ

دلم رمیده شد و غافلم من درویش       که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

چو بید بر سر ایمان خویش میلرزم     که دل به دست کمان ابروییست کافرکیش

خیال حوصله بحر میپزد هیهات                    چههاست در سر این قطره محال اندیش

غزل دویست وهشتادونهم حافظ

مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش    لیکنش مهر و فا نیست خدایا بدهش

دلبرم شاهد و طفل است و به بازی روزی     بکشد زارم در شرع نباشد گنهش

چارده ساله بتی چابک و شیرین دارم         که به جان حلقه به گوش است مه چاردهش

 

غزل دویست و هشتادوهشتم حافظ

کنار آب و پای بید وطبع شهر ویاری خوش          معاشر دلبری شیرین و ساقی گلغذاری خوش

الا ای دولتی طالع که قد روقت می دانی          گوارا بادت این عشرت کهداری روزگاری خوش

هر آن کس  را که برخاطر زعشق دلبری باریست   سپندی گو بر آتش نه کهر دار کار و باری خوش

عروس طبع راز یور زفکر بکر می بندم                  بود کز نقش ایامم به دست افتد نگار یخوش

شب صحبت غنیمت دان و داد خوشدلی بستان    که مهتابی دل افروزست و طرف لاله زاری خوش

 

غزل دویست وهشتادوهفتم حافظ

ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش     دلم از عشوه یاقوت شکرخای تو خوش

همچو گلبرگ طی هست تو لطیف                همچو سرو چمن خلد سرا پای تو خوش

شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح       چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش

 

 غزل دویست و هشتادوششم حافظ

دوش پنهان گفت با من کاردانی تیز هوش     کز شما پوشیده نبود راز پیر میفروش

گفت آسان گیر برخودکارها کز روی طبع      سخت می گیرد جهان بر مردمان سخت کوش

وانگهم در داد جامی کز فروغش بر فلک      زهره در رقص آمد و بربط زنان م یگفت نوش

گوش کن پند ای پسر وز بهر دنیا غم مخور   گفتمت چون در حدیثی گر توان یداشت گوش

<

 

غزل دویست وهشتادوپنجم حافظ

درعهد پادشاه خطابخش جرم پوش      حافظ قرا به کش شد و مفتی پیاله نوش

صوفی زکنج صومعه با پای خم نشست     تادید محتسب که سبو می کشد به دوش

احوال شیخ و قاضی و شر بیهودشان   کردم سوال صبحدم از پیر می فروش

گفتا نه گفتنیست سخن گرچه محرمی     درکش زبان و پرده نگه دار و می بنوش

 

غزل دویست و هشتادو چهارم حافظ

هاتفی از گوشه میخانه دوش       گفت ببخشن گنه می بنوش

عفو الهی بکند کار خویش             مژده رحمت برساند سروش

لطف خدا بیشتر از جرم ماست      نکته سربسته چه گویی خموش

این خرد خام به میخانه بر           تامی لعل آوردش خون هب جوش

Copyright © 2015. ملی کالا  Rights Reserved.