صرع یا اپی‌لپسی  به انگلیسی: epilepsy و به  زبان یونانی باستان ἐπιλαμβάνειν به معنی تصرف کردن، تملک داشتن، یا پریشان کردن به عبارتی یعنی :  مجموعه‌ای از اختلالات عصبی مزمن پزشکی بلند مدت که با حمله صرعی مشخص می گردد و این حملات ممکن  می باشد که  بسیار خفیف و تقریبا غیر قابل شناسایی بوده یا برعکس طولانی مدت و با لرزش شدید همراه باشد. در صرع حملات به طور مکرر روی می‌دهد و هیچ دلیل ثابت و مشخصی نداشته و در حالیکه حملاتی را که به دلایل خاص روی می‌دهد، نباید به عنوان حمله صرعی تلقی نموده.

البته در بیشتر موارد دلیل نامشخص  بوده و صرع در برخی از افراد به دلیل آسیب مغزی، سرطان مغز، و سوء مصرف دارو و الکل، و دلایل دیگر ایجاد می گردد و حملات صرعی نتیجه فعالیت سلولی بیش از حد و غیرعادی عصب کورتیکال یا غشایی در مغز بوده و  فرایند تشخیص معمولا شامل حذف تمام شرایطی می باشد که ممکن است علائم مشابهی نظیر سنکوپ را ایجاد خواهد کرد و نیز بررسی اینکه آیا هیچ دلیل لحظه‌ای دیگری وجود داشته یا خیر صرع را می‌توان با گرفتن نوار مغزی یا الکتروانسفالوگرافی نیز تایید نمود.

صرع را نمی‌توان درمان نمود اما حملات را می‌توان با دارو تا حدود ۷۰ درصد موارد کنترل نموده و کسانی  که حملات به دارو پاسخ نداده  و جراحی، تحریک عصبی یا تغییر در رژیم غذایی را می‌توان در نظر گرفت و تمامی سندرم‌های صرع مادام العمر نیستند و اکثر افراد تا جایی بهبود پیدا میکنند که دیگر نیازی به دارو ندارند در حدود ۱٪ درصد از جمعیت مردم جهان (۶۵ میلیون نفر) صرع دارند و از این بیماری رنج میبرند  و تقریبا ۸۰٪ موارد در کشورهای در حال توسعه روی می‌دهند وصرع در افراد مسن‌تر رایج‌تر بوده و در کشورهای توسعه یافته، شیوع موارد جدید بیشتر در نوزادان و سالمندان می باشد ودر کشورهای در حال توسعه این بیماری در کودکان بزرگتر و بزرگسالان جوان‌تر دیده شده  که دلیل آن تفاوت در فراوانی دلایل اصلی بوده و در حدود ۵ تا ۱۰٪ از تمامی افراد یک حمله بی دلیل تا سن ۸۰ سالگی دارند و احتمال وقوع حمله دوم نیز بین ۴۰ و ۵۰٪ است. در بسیاری از نقاط جهان افراد مبتلا به صرع حق رانندگی مشروط داشته یا کلا حق رانندگی  راندارند و از انان صلب شده،اما بیشتر این افراد بعد از یک مدت بدون حمله می‌توانند رانندگی را مجددا آغاز نمایند و متخصصان معتقدند حدود 70 تا 80 درصد بیماری صرع بعد از 2 سال معالجه، به طور کامل درمان می گردند و پزشک معالج می تواند داروی بیمار را قطع نماید.

صرع می‌تواند اثرات مضری بر  روی رفاه روانی-اجتماعی افراد  داشته باشد که این اثرات احتمالا شامل انزوای اجتماعی، بدنام شدن، یا ناتوانی بوده که  این اثرات ممکن  بوده که  منجر به عملکرد تحصیلی ضعیف‌تر و مشکلات شغلی وخیم‌تر گردد و سختی‌های یادگیری در آنهایی که چنین شرایطی  داشته و رایج  بوده که مخصوصا میان کودکان مبتلا به صرع وبدنامی صرع همچنین می‌تواند خانواده‌های افراد مبتلا به صرع را نیز تحت تاثیر قرار گرفته شده است واختلالات خاصی در افراد مبتلا به صرع بیشتر روی داده  که تا حدودی به سندرم صرع موجود دارد

 اختلالات صرع  در مورد عوامل رفاهی اجتماعی شامل از: اختلال افسردگی اساسی، اختلال اضطراب و میگرن واختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی کودکان مبتلا به صرع را 3 تا 5 برابر بیشتر از کودکان عادی در جامعه عمومی تحت تاثیر قرار می‌دهدو ADHD و صرع پیامدهای قابل توجهی روی رشد رفتاری، یادگیری و اجتماعی کودک دارند وصرع همچنین در افراد مبتلا به درخودماندگی رایج تر بوده.

علایم بیماری صرع

صرع با ریسک حملات متناوب بلند مدت شناخته شده و این حملات بسته به اینکه کدام بخش از مغز تحت تاثیر قرار گرفته و بسته به سن فرد، ممکن  بوده که به شیوه‌های مختلفی ظاهر گردند ورایج‌ترین نوع حملات  به میزان ۶۰٪ موارد تشنج است و از آنها، دو سوم به صورت حمله صرعی موضعی ظاهر شده که بعداً به حمله عمومی تبدیل می گردند و در حالی‌که یک سوم به صورت حمله عمومی ظاهر شده و ۴۰٪ حملات باقیمانده غیرتشنجی می باشند. یک نمونه از این نوع حمله غایب که به صورت سطح پایین هوشیاری روی داده و معمولا ۱۰ ثانیه هم طول می‌کشد.

حملات موضعی اغلب بعد از بعضی از تجربیات مشخص روی داده  که با عنوان پیش درآمد شناخته شده و این تجربیات ممکن است که شامل پدیده‌های حسی  مانند : بصری، شنیداری یا بویایی، روانی، ارادی، یا جنبشی باشد. پرش ممکن  بوده که  در یک گروه ماهیچه‌ای خاص شروع گردد و به گروه‌های ماهیچه‌ای اطراف گسترش پیدا کند که در این مورد با عنوان مارس جکسون شناخته می‌شود و حرکت غیرارادی نیز ممکن  بوده که  روی دهد ،که منظور از آن فعالیت‌های غیر ارادی و جنبش‌های اغلب ساده‌ای نظیر ملچ ملوچ لب‌ها یا فعالیت‌های پیچیده تری نظیر تلاش برای برداشتن چیزی می باشد.

6 نوع مهم حمله عمومی وجود دارد: صرع همراه با تشنج و غش، تونیک، صرع تونیک، همراه با تشنج و غش، تنش ماهیچه‌ای، پریشانی، و حملات ضعیف

 تمامی این حملات شامل از دست رفتن هوشیاری می باشد و معمولا بدون هشدار روی می‌دهند که حملات کششی-ارتجاعی همراه با انقباض اندام‌ها و سپس کشیدگی آنها و قوس همزمان کمر بوده  که ۱۰ تا ۳۰   ثانیه طول می‌کشد فاز کششی. شاید در اثر انقباض ماهیچه‌های سینه صدای یک فریاد شنیده گردیده و  سپس لرزش هماهنگ اندام‌ها روی می‌دهد  همان فاز ارتجاعی و حملات کششی انقباضات یکنواخت ماهیچه‌ها را موجب می گردد و فرد معمولا هنگامی که تنفسش قطع می‌شود، کبود اکسیژن یدا میکند. در حملات ارتجاعی لرزش یکنواخت اندام روی داده که  بعد از اینکه لرزش متوقف شد، ۱۰ تا ۳۰ دقیقه طول خواهد میکشد که فرد به حالت عادی برگردد و این دوره فاز پس از تشنج نام گرفته است.

از دست دادن کنترل روده یا مثانه شاید در طول حمله هم  روی دهد و نوک یا گوشه‌های زبان ممکن  بوده که در طول حمله گاز گرفته و در حمله کششی-ارتجاعی گاز گرفتن لبه‌های زبان رایج تر بوده و گاز گرفتن زبان همچنین در حمله‌های غیر صرعی روان زاد نیز رایج است.

حملات ماهیچه‌ای یا تنش ماهیچه ای شامل گرفتگی ماهیچه‌ها در برخی یا در همه نواحی بوده که  حملات پریشانی می‌توانند نامحسوس شود و فقط شامل گردش ملایم سر یا چشمک زدن چشم‌ها باشند و  فرد نمی‌افتد و بعد از پایان این دوره به حالت عادی باز می‌گردد که  حملات ضعیف شامل از دست دادن فعالیت ماهیچه برای مدت بیش از یک ثانیه بوده که  این مورد در هر دو طرف بدن روی می‌دهد و در حدود ۶٪ از افرادی که صرع دارند حملاتی داشته  که با رویدادهای خاصی تحریک می‌شوند و به حمله انعکاسی معروف می شوند و  افراد مبتلا به صرع انعکاسی حملاتی داشته  که تنها با محرک‌های خاصی تحریک می‌شوند و محرک‌های معمول شامل درخشش چراغ و صداهای ناگهانی بوده که  در انواع خاصی از صرع، حملات اغلب در طول خواب روی می‌دهند و در دیگر انواع آنمانند حملات  که تنها در خواب روی می‌دهند.

صرع تنها یک بیماری نبوده بلکه یک نشانه بیماری می باشد که می‌تواند بر اثر اختلالات متعددی به وجود آید و تشنج‌ها خود به خود و بدون علت خاصی مانند بیماری شدید اتفاق می‌افتند وعلت اصلی رخ دادن صرع می‌تواند عوامل ژنتیکی یا مشکلات ساختاری یا متابولیک باشد، این در حالی بوده  که در ۶۰٪ موارد، علت آن نامشخص بوده و شرایط بیماری ژنتیکی، بیماری مادرزادی و اختلال رشد در افراد جوان شایع است، این در حالی است که تومور مغزی و سکته مغزی در افراد مسن رایج است.[۱۶] تشنج‌ها همچنین می‌توانند بر اثر مشکلات بهداشتی دیگر رخ بدهد و اگر آن‌ها به علت خاصی  مثل  سکته، صدمه به سر، خوردن مواد سمی یا مشکلات متابولیک رخ داده و به جای صرع به آن‌ها تشنج علامتی حاد گفته شده و در دسته بندی بالاتر اختلالات مرتبط با تشنج قرار می‌گیرند که اکثر عوامل تشنج علامتی حاد باعث به وجود آمدن تشنج‌های بعدی می‌شوند که به آن‌ها صرع ثانویه گفته شده .

انواع صرع

تشنج پیچیده جزئی باعث سبب مشکلات در توجه و یا کنترل خلق و خو گردیده . تشنج سمت چپ : اضطراب و ناامیدی به علت مشکلات در درک و بیان می شود .تشنج سمت راست باعث مشکلات اجتماعی و رفتار بدون فکر شده است وتشنج جلوی مغز باعث ایجاد بهم ریختگی و اقدام بدون توجه به عواقب شده است

علائم ژنتیکی در بیماری صرع

محققان معتقدند ژنتیک  چه به طور مستقیم و چه غیر مستقیم در اکثر موارد صرع نقش داشته و برخی  از موارد صرع به دلیل بیماری تک ژنی (۱-۲٪) بوده که  اکثر آن‌ها به دلیل تعامل ژن‌های چندگانه و عوامل محیطی بوده و این بیماری‌های تک ژنی، با بیش از ۲۰۰ مورد در تمام موارد صرع ذکر شده که  بسیار نادر هستند و بعضی  از این ژن‌ها بر کانال‌های یونی،آنزیم‌ها، گیرنده‌های گابا و گیرنده متصل به پروتئین جی تاثیر گذاشته و  در دوقلوها، اگر یکی از آن‌ها دچار این بیماری شود که  احتمال آنکه نفر دیگر نیز به این بیماری دچار شود ۶۰-۵۰درصد بوده و در دوقلوهای ناهمسان این احتمال ۱۵درصد بوده واین احتمال در این افرادی بیشتر تشنج عمومی بوده تا تشنج موضعی ..اگر زمانی که  هر دوی این دوقلوها دچار این بیماری باشند، در اکثر مواقع (۹۰-۷۰درصد) آن‌ها دارای سندرم‌های صرعی یکسان هستند واحتمال بروز صرع در اقوام درجه اول فردی که دچار این بیماری  می شودند  5 برابر افراد دیگر بوده و بین ۱ تا ۱۰ درصد با نشانگان داون و ۹۰ درصد سندروم آنجلمن دارای صرع می باشند .

علائم ثانویه

صرع ممکن  بوده که بر اثر شرایط دیگر بوجود اید مانند: تومور، سکته مغزی، تروما به سر، عفونت سیستم عصبی مرکزی، اختلالات ژنتیکی و نیز بر اثر آسیب به مغز در هنگام تولد رخ داده.

از بین کسانی  که تومور مغزی دارند، تقریبا ۳۰ درصد دچار صرع هستند که این تعداد در حدود ۴ درصد موارد صرع را شامل می‌شود و احتمال بروز صرع در مواردی که تومور در لوب گیجگاهی قرار گرفته و در افراد دارای سرعت رشد اندک تومور، بیشتر بوده واحتمال به وجود آمدن ضایعات توده‌ای دیگر نظیر ضایعه شریانی مغزی و همانژیوم کاورنوی سیستم عصبی مرکزی ۴۰-۶۰ درصد در افرادی می باشد  که سکته مغزی داشته‌اند و ۴-۲ درصد موارد صرع را به خود اختصاص داده که  در انگلیس، سکته مغزی ۱۵ درصد موارد را به خود اختصاص داده و این در حالی بوده  که این رقم در سالمندان ۳۰ درصد می باشد. محققان بر این باورند که ۶ تا ۲۰ درصد موارد صرع بر اثر تروما به سر است وآسیب ملایم به مغز باعث 2برابر شدن احتمال به وجود آمدن صرع می گردد و این در حالی  بوده که آسیب شدید به مغز باعث 7 برابر شدن احتمال به وجود آمدن صرع می‌شود و این احتمال در افرادی که گلوله به سرشان اصابت شده و در حدود ۵۰ درصد بوده و احتمال به وجود آمدن صرع پس از مننژیت کمتر از ۱۰ درصد می شود که این بیماری به طور معمول سبب به وجود آمدن تشنج در زمان ابتلا به این بیماری می‌شود.

در التهاب تبخال مغزی، احتمال تشنج حدود ۵۰ درصد بوده و سبب افزایش احتمال صرع در آینده (تا ۲۵ درصد) می‌شود.ابتلا به تنیا سولیوم، که می‌تواند به سیستی سرکوزیس منجر گردد که عامل بیش از نیمی از موارد صرع در مناطقی بوده که در آن موارد انگل رایج بوده و صرع ممکن است که  پس از عفونت‌های مغزی دیگر نظیر مالاریا، توکسوپلاسموز و توکسوکاریازیس رخ دهد

همچنین مصرف همیشگی الکل باعث افزایش احتمال صرع می‌شود: احتمال صرع در افرادی که روزانه شش واحد الکل می‌نوشند 2 برابر می‌شود. خطرات دیگر مانند بیماری آلزایمر، فلج چندگانه، توبروز اسکلروزیس و اتهاب مغز خود ایمن می‌باشد و واکسن زدن سبب افزایش احتمال ابتلا به صرع نمی‌شود و  سوءتغذیه یک عامل ریسک  بوده  که اغلب در کشورهای در حال توسعه مشاهده می‌شود واین در حالی  بوده که مشخص نیست آیا این عامل علت مستقیم صرع است یا با آن ارتباط دارد.

تشخیص صرع :به طور کلی بر اساس توصیف تشنج‌ها و اتفاقات جانبی می‌باشد و الکتروانسفالوگرافی و تصویربرداری از سیستم عصبی نیز بخشی از عملیات تشخیصی بوده که همواره پیدا کردن سندروم صرعی خاص امکان‌پذیر نیست و تست نوار مغز طولانی مدت همراه با ویدئو نیز ممکن  بوده که در برخی موارد مفید باشد.

آزمایش های تشخیصی بیماری صرع

برای تشخیص این شرایط، پزشک علائم و تاریخچه بیماری های شما را بررسی خواهد نمود و ممکن  بوده که  پزشک چندین تست برای تشخیص صرع انجام داده و علت تشنجات را تعیین نمود.

معاینات نورولوژیکی  ممکن  بوده که  پزشک رفتار، توانایی حرکتی، عملکرد ذهنی، و سایر نواحی را برای تشخیص بیماری و تعیین نوع صرع معاینه نماید

آزمایش خون ممکن  بوده که  پزشک برای بررسی علائم عفونت، استعداد ژنتیکی و یا سایر بیماری های مرتبط با تشنج از شما نمونه خون  گرفته شود

حتی ممکن است پزشک آزمایشاتی را برای تعیین ناهنجاری های مغزی توصیه کند مانند:

الکتروانسفالوگرام (EEG): این رایج ترین تست برای تشخیص صرع  بوده که در این تست، پزشک الکترودهایی را توسط مواد چسب مانندی به جمجمه وصل  نموده و این الکترودها فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می نماید ،اگر مبتلا به صرع باشید تغییر الگوی نرمال امواج مغزی، حتی در زمانی هم که تشنج ندارید، شایع بوده و پزشک افراد را از طریق ویدئو در زمان انجام EEG زمانیکه خواب هستید، مشاهده می نماید و تا هر گونه تشنجی که ممکن  بوده که  تجربه  کرده  را مشاهده نماید و ثبت تشنجات به پزشک در تعیین نوع تشنج و نیز رد سایر بیماری های ممکن است کمک می کند وممکن  بوده که پزشک دستورالعملی برای ایجاد تشنج مثل خوابیدن کوتاه مدت قبل از انجام تست را توصیه کند.

  اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT scan): سی تی اسکن برای ایجاد تصویر مقطعی از مغز از اشعه ایکس استفاده می نمایدو  این روش تصویر برداری می تواند ناهنجاری های مغزی مانند تومور، خونریزی و کیست هایی که می توانند منجر به تشنج شوند را آشکار کند

تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI): در روش MRI از امواج رادیویی و مغناطیسی قوی برای مشاهده جزئیات مغز استفاده می گردد و پزشک ممکن  بوده که  قادر باشد جراحات یا ناهنجاری هایی را در مغز تشخیص بدهد که می توانند سبب تشنج بشود.

MRI عملکردی : عملکردی میزان تغییرات جریان خون را اندازه گرفته شده که در بخش های در حال فعالیت مغز رخ داده و پزشکان می توانند قبل از جراحی، MRI عملکردی را برای تشخیص محل دقیق عملکردهای حیاتی مثل تکلم و حرکت کردن استفاده کنند که این کار جراح را از آسیب به این محل ها در حین عمل بازمی دارد.

توموگرافی گیسل پوزیترون (PET): اسکن های PET از مواد رادیواکتیو با دوز پایین استفاده می نماید  که وارد ورید شده و به تعیین نواحی فعال مغز و نیز تشخیص ناهنجاری ها کمک می نماید.

توموگرافی کامپیوتری گسیل تک پروتون (SPECT): این تست عمدتاً زمانی استفاده می گردد که MRI و EEG قادر به تشخیص محل منشأ تشنجات در مغز نباشند وتست SPECT با استفاده از مقدار اندکی از مواد رادیواکتیو انجام می گردد که وارد ورید شده و نقشه سه بعدی با جزئیات از فعالیت جریان خون در مغز در حین تشنج فراهم خواهد کرد و همچنین ممکن  بوده که پزشکان نوعی از تست SPECT را در کنار تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (بنام SISCOM) انجام بدهند که جزئیات بیشتری را فراهم بیاورند

تست های نوروسایکولوژیک (عصبی - روانی). در این تست ها، پزشک تفکر، حافظه و مهارت های تکلم را در شما ارزیابی می نماید و این تست ها در تعیین مناطق آسیب دیده مغز به پزشک کمک نمایند.

تشنج های کانونی یا غیر منتشر

زمانی که تشنج در نتیجه فعالیت غیر طبیعی تنها در یک ناحیه از مغز باشد، تشنج کانونی (نسبی) نامیده شده که  این نوع از تشنج به 2 گروه تقسیم می شود:

تشنج کانونی ساده  این تشنج ها منجر به از دست رفتن هوشیاری نمی شود و ممکن بوده که  حواس را تغییر بدهد یا تصویر، بو، احساس، مزه یا صدای اشیاء اطراف به گونه ی دیگری بنظر آید و همچنین این تشنجات منجر به پرش ناخواسته اعضای بدن مثل دست ها و پاها و علائم حسی خودبخودی مانند: مورمور شدن، سرگیجه و یا نورهای خیره کننده شده.

تشنجات کانونی Dyscognitive. این تشنجات هوشیاری و آگاهی را از بین برده شده و می تواند باعث  فقدان هوشیاری برای دوره ای از زمان گردد که  این تشنجات منجر به حرکات خیره کننده و بی هدف از جمله چرخش دست ها، جویدن، بلعیدن یا راه رفتن دایره وار بشود

صرع عمومی یا منتشر

تشنج هایی که به نظر می رسد تمام نواحی مغز را درگیر می نماید صرع منتشر نامیده شده و 6 نوع از صرع منتشر وجود داشته:

تشنج غایب: تشنج غایب که تشنج پتی مال نیز نامیده شده و با حرکات جزئی و خیره شدن مشخص شده که  این تشنجات می توانند سبب کاهش اندکی در هوشیاری فرد بشوند.

تشنجات تونیک : تشنجات تونیک سبب سفت و سخت شدن عضلات بدن شده و این تشنجات معمولاً بر عضلات پشت، بازوها و پاها اثر گذاشته و می تواند سبب افتادن فرد روی زمین گردد.

تشنجات کلونیک:  تشنجات کلونیک با حرکات ریتمیک و پرشی عضلات در ارتباط  داشته که  این تشنجات معمولاً بر گردن، صورت و دست ها اثر خواهد گذاشت

تشنجات میوکلونیک: تشنجات میوکلونیک معمولاً به صورت تنش های پرشی کوتاه مدت و ناگهانی دست ها و پاها ظاهر گردد.

تشنجات آتونیک: تشنجات آتونیک که با عنوان تشنجات سقوطی نیز شناخته شده و سبب از دست رفتن کنترل عضلات می شود که می تواند سبب افتادن ناگهانی بر روی زمین بشود.

تشنجات تونیک – کلونیک : تشنجات تونیک – کلونیک که با عنوان گراندمال نیز شناخته گردیده و با از دست دادن هوشیاری، سفتی و لرزش بدن و گاهی از دست دادن کنترل مثانه یا گاز گرفتن زبان مشخص می گردد.

عواملی که  خطر صرع را افزایش می دهد:

سن : شروع صرع در اوایل کودکی و پس از 60 سالگی در بالاترین حد بوده  و می تواند در هر سنی رخ بدهد.

تاریخچه خانوادگی :اگر تاریخچه خانوادگی صرع دارید، خطر ایجاد اختلالات صرع در شما افزایش پیدا میکند

آسیب های بوجود امده در سر : جراحت های سر مسئول برخی موارد صرع  می باشد و شما می توانید با بستن کمربند ایمنی در ماشین و یا پوشیدن کلاه ایمنی در هنگام دوچرخه  سواری، اسکی کردن، سواری با موتور سیکلت و یا سایر فعالیت های پرخطر، خطر ابتلا به صرع را کاهش بدهید.

سکته و بیماری های عروقی: سکته و یا سایر بیماری های عروقی می تواند منجر به آسیب های مغزی می گردد که صرع را تحریک می نماید و می توانید  اقداماتی را برای کاهش خطر این بیماری ها انجام بدهیدمانند: محدود کردن دریافت الکل، پرهیز از استعمال دخانیات، رعایت رژیم غذایی سالم، ورزش منظم.

دمانس: دمانس می تواند خطر صرع را در افراد مسن تر افزایش بدهد.

عفونت های مغزی: عفونت هایی از جمله مننژیت که سبب التهاب در مغز یا نخاع شده و می توانند خطر را افزایش بدهند.

تشنج در کودکی : گاهی تب بالا در کودکی با صرع در ارتباط  داشته و کودکانی که بخاطر تب بالا تشنج می کنند، عموماً دچار صرع نمی شوند وگرچه در تشنج  های طولانی، سایر بیماری های عصبی یا تاریخچه خانوادگی صرع، خطر افزایش پیدا میکند.

عوارض بیماری صرع

حملات تشنج در زمان های معینی می تواند سبب ایجاد شرایطی بشود که برای شما و دیگران خطرناک بوده مانند:

افتادن:  اگر در حین تشنج به زمین بیافتید، ممکن  بوده که  سر شما آسیب ببیند یا دچار شکستگی استخوان بشوید.

ایجاد خفگی:. اگر صرع دارید، احتمال خفگی در هنگام شنا یا حمام رفتن 15 تا 19 برابر بیشتر از سایر افراد جامعه  می باشد و چون احتمال تشنج در زیر آب بیشتر می گردد.

تصادفات :  تشنجی که  باعث  از دست رفتن هوشیاری و یا کنترل شود، می تواند در هنگام رانندگی خطرساز شود.

عوارض بارداری: تشنج در طی بارداری هم مادر و هم جنین را در معرض خطر قرار داده و مصرف برخی داروهای ضد صرع می تواند خطر نقایص جنینی را افزایش بدهد و اگر مبتلا به صرع می یاشید و در نظر دارید که باردار شوید، با پزشک خود برای برنامه ریزی بارداری حتما مشورت نمایید  البته لازم به ذکر است که بیشتر زنان مبتلا به صرع می توانند باردار بشوند و فرزند سالم داشته باشند و لازم است فرد در طول بارداری به دقت پایش شده و شاید لازم باشد داروها تغییر پیدا کند و بسیار ضروری است که برای بارداری با برنامه پزشک پیش بروید.

بیماری های روانی: مبتلایان به صرع به احتمال بیشتری دچار مشکلات روانشناختی شده  مخصوصا افسردگی، اضطراب و در موارد شدید خود کشی هم دیده می شود ومشکلات می تواند در نتیجه سختی های مقابله با شرایط بیماری و نیز عوارض جانبی داروها می باشد

دیگر عوارض تهدید کننده زندگی در صرع شایع نبوده اما می تواند رخ بدهد:

شرایط صرعی. این شرایط زمانی رخ خواهد داد که زمان تشنج مداوم بیشتر از پنج دقیقه بطول بیانجامد و یا بدون اینکه در فواصل بین حملات، هوشیاری بطور کامل بازگردد و فرد دچار حملات مکرر تشنج عود کننده شود و بیماران با شرایط صرعی در معرض خطر بیشتری برای آسیب دائمی مغز و مرگ قرار بدهد

مرگ ناگهانی و بدون توجیه در صرع: Sudden unexplained death in epilepsy( SUDEP): افراد مبتلا به صرع در معرض خطر مرگ ناگهانی می باشند و احتمال وقوع این امر اندک بوده  و علت آن مشخص نگردیده اما برخی تحقیقات نشان داده اند که می تواند بخاطر مشکلات تنفسی و قلبی باشد وافراد با تشنجات منتشر مکرر تونیک – کلونیک یا افرادی که تشنجات آنها با دارو کنترل نشده می توانند در معرض خطر بیشتری برای SUDEP باشند وبه طور کلی در حدود 2 تا 18 درصد از مبتلایان به صرع بخاطر SUDEP جان خود را از دست خواهند داد.

بعد  از تشنج: بعد از بخش فعال حمله، معمولا دوره‌ای از گیجی وجود داشته که با عنوان دوره بعد از حمله شناخته شده  که قبل از بازگشت سطح هوشیاری عادی است و این دوره معمولا ۳ تا ۱۵ دقیقه طول می‌کشد و شاید تا چهار ساعت هم طول بکشد و دیگر علائم رایج ان عبارت  از: احساس خستگی،سردرد، صحبت کردن به سختی، و رفتار غیر عادی ،روان‌پریشی پس از یک حمله معمولا رایج بوده  که در ۶ تا ۱۰٪ افراد روی می‌دهد.

و حتی  افراد اغلب به خاطر نمی‌آورند در این مدت زمان چه اتفاقی افتاده و  ضعف موضعی، که با نام فلج تاد شناخته می‌شود، نیز ممکن  بوده که  در یک حمله موضعی روی دهد و وقتی این حمله روی می‌دهد، معمولا از چند ثانیه تا چند دقیقه طول می‌کشد، اما به ندرت یک یا دو روز طول ادامه  پیدا میکند.

چه وقتی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورتی که هر یک از موارد ذیل برای شما اتفاق افتاد، فوراً به پزشک مراجعه کنید:

اگر تشنج بیشتر از 5 دقیقه بطول انجامید،  بعد از توقف تشنج، تنفس و هوشیاری به حالت قبل بازنگردد،   بلافاصله  اگرحمله دوم رخ بدهد،  تب بالایی را  داشته باشید ،  احساس گرگرفتگی داشته ،  باردار باشید،  بیماری دیابت داشته باشید،   طی تشنج دچار جراحت و آسیب گردید

درمان دارویی برای درمان بیماری صرع

پزشکان معمولاً درمان صرع را با تجویز دارو آغاز نموده و  اگر داروها بیماری را درمان نکردند، ممکن  بوده که پزشک جراحی یا سایر انواع درمان را پیشنهاد نمایند وتشنج در بیشتر مبتلایان به صرع با مصرف داروهای ضد تشنج که داروهای ضد صرع هم نامیده شده و درمان می شود و مصرف دارو در برخی بیماران بتعث کاهش تکرر و شدت تشنجات خواهد شد و پزشک درباره زمان مناسب قطع دارو توصیه هایی برای افراد ارائه خواهد کرد که بیش از نیمی از کودکان مبتلا به صرع که حتی با قطع دارو دیگر علائم صرع را تجربه نمی نماید  و می توانند مابقی عمر خود را بدون دارو و بدون تشنج سپری نمایدو همچنین بسیاری از بزرگسالان پس از دو یا چند سال زندگی بدون تشنج می توانند دارو را قطع نموده  وپیدا کردن دارو و دوز مناسب آن کار پیچیده ای می باشد و پزشک در زمان انتخاب نوع دارو شرایط  افراد و تکرر تشنجات، سن و سایر فاکتورها را در نظر گرفته و همچنین ممکن  بوده که  سایر داروهای مصرفی شما را نیز بررسی کرده  تا از عدم تداخل با داروهای ضد صرع اطمینان حاصل کن و در ابتدا پزشک یک دارو در دوز پایین را تجویز نموده  و تا زمان کنترل مناسب تشنجات، دوز دارو را به تدریج افزایش داده وداروهای ضد تشنج دارای عوارض جانبی هستند. عوارض جانبی خفیف این داروها عبارت بوده  از:خستگی ،  سرگیجه،   افزایش وزن،کاهش تراکم توده استخوان،راش های پوستی،  فقدان هماهنگی در حرکات،مشکل در صحبت کردن و ایجاد مشکلات حافظه و تفکر را باعث شده وعوارض جانبی شدیدتر اما نادر ان مانند:افسردگی ،  فکر و رفتارهای خودکشی،راش های شدید پوستی  والتهاب اندام های خاص مانند کبد شده.

تغذیه مناسب برای بیماران صرعی

بعضی از  تحقیقات  نشان داده که بعضی  کودکان اگر از رژیم غذایی پر چرب و کم کربوهیدرات استفاده کنند (رژیم کتوژنیک)، تشنج کمتر اتفاق می افتد اما این رژیم عوارض جنبی داشته  از قبیل: تاخیر در رشد، افزایش اسید اوریک خون و ایجاد سنگ کلیه.محققان هنوز مطمئن نیستند که این رژیم برای تمام افراد مصروع می تواند مفید باشد یا خیر و یک رژیم غذایی صحیح و مصرف مکمل های ویتامینی مخصوصا: اسید فولیک می تواند باعث کاهش نقص هنگام تولد و صرع مادرزادی بشود و ملاتونین نیز یک مکمل غیر ویتامینی است که تشنج را در برخی افراد، کم می شود.

جلوگیری از صرع

همیشه در ماشین، کمربند را ببندید، کلاه کاسکت در موقع موتورسواری بگذارید تا جلوی ضربات سر و صرع را تا حد کافی بگیرید ، به میزان  کافی بخوابید ، به تغذیه خود اهمیت بدهید ، زنان باردار مراقب فشار خونشان باشند و  از عفونت های دوران بارداری جلوگیری کنند تا به مغز جنین آسیبی وارد نگردد ، بیماری های قلبی و عروقی، فشار خون بالا، عفونت و دیگر مشکلات باعث ایجاد صرع در بزرگسالی و پیری می گردد، غربالگری ژنتیک و تشخیص قبل از تولد که  یکی از راه های جلوگیری از صرع می شود.

توصیه های مناسب به خانواده ها و افراد بیمار

همیشه  سعی کنیدبه زندگی نگاه مثبت داشته و اگر فرزندتان مبتلا به بیماری است، سعی کنید کودک خود را نسبت به بیماری، خوش بین کنید. سعی کنید در تمام کارها، مستقل بوده و راجع به بیماری خود ، آگاهی و اطلاعات کامل داشته باشید.

شما به همراه  بیماریتان با هم زندگی می کنید، پس باید با هم سازگاری داشته باشید و حتما از خدمات مشاوره ای نیز می توانید کمک بگیرید ، از تجارب و توصیه بیماران دیگر استفاده کنید ،اعتماد به نفس را در خودتان پرورش بدهید ، ورزش را فراموش نکنید.

طرز درست نفس کشیدن را یاد بگیرید و با دوستان و اقوام خود روابط صمیمی برقرار کنید وتا زمانی که تشنج ها تحت کنترل شما در نیامده است، از رانندگی دوری نمایید.

اضافه کردن نظر